Hayat Kötülük Boğuyor Şiiri - Şükrü Işıklı

Nedir ki bu günahın vebali,öde öde bitmiyor
Sadece bir bakışını sevdim,öldür demedim
Uzaktan uzağa her bakışın,yüreğim sızlıyor
Senin uzak duruşun,çekilmez olur ızdırabım

Şefkatli parmakların ,okşadığı yer baş olur
Hayalin hayalime,bu âma gözlerime değince
Üşüyen yüreğime, zemheri bahar bir an olur
Bak baldıranlar gül olur,insan böyle sevince

Sen yoksan yüreğim yanar,kimsesiz yetimce
Kör kuyuya atılmış gibi, gözlerim dost tarar
Kime dert yanayım,kaldım ben öksüz yetimce
Sensiz hayat ise, çekilmez bana zindan olur

Gelen bergüzar kof, yalanlar ise meze olmuş
Ahlak satılmıyor,şimdi ki yeni nesil rafa dizdi
İnsanoğluna dileyiş imkansız ,beyhude olmuş
Öyle bir içim yanar ki,avare gibi gezen serseri

Yüzüme bakıp, bakıp,herkes mutlu sanıyor
Kötülük hayat boğuyor,kalmadı damakta tat
Hayaller artık nafile bittik,usul,usul yanıyor
Kafeste mühürlü kalpler, hayâ ise bir heyhat