Hayat Koşuyor Şiiri - Bahattin Tonbul

Hayat koşuyor insanlar yürüyor,gelecekler son bulmuyor
Yaşam iyi de kötü de olsa dünya durmadan dönüyor
Yürekler çalışıyor,gönüller açılmış sevip ve seviliyor
Bakıyorsun doğada yaşayan canlılar doğuyor,ölüyor

Kimse sana ve senin gibilere bakmıyor her şey sürüyor
Yıldızlar gök yüzünde bir birlerine çarpmadan duruyor
Günü geçen yıldızlar kayıyor,düşüyor yada yer değiştiriyor
Her şey bir düzen ve nizama bağlı zamanı gelince terk ediyor

Ölümde bunun gibi olsa gerek vakti gelenin dünyası değişiyor
Rüzgar esiyor,yağmur yağıyor,toprak hasret olduğu suyu içiyor
Bağrına alıp günlerce hatta aylarca saklıyor sonra yer yüzüne çıkarıyor
Su gibi gök yüzü,bulut,buhar ve toprakta kaynak olarak doğaya çıkar

Sevdiğim güzel doğdu büyüdü sevdi evlendi hatta çoğaldı
Sığmadı toprak onu da bağrına aldı,şu an bağrında onu sakladı
Bir gün tekrar doğacak meydanlara işte o gün mahşer olacak
Hayat verecek geçmişine geleceğine sevdiklerine onlar için yaşadı
6.6.2008
Bahattin Tonbul