Hayat Kitabı Şiiri - Mehmet Şeyhanlı

Yıkık dökük ve sessiz bir çukur
Elimde günlerin acısı
Gözümde durmadan akan yağmurlar
Körpe bir hayat sonu hiç olmadığı kadar kötü
İlk defa düşe kalka mutlu olduğunda

Başucumda yırtık bir kitap
Önünde iyiler arkasında kötüler var
Yürüyorum kötüler limanında
İyi kalpli melek yüzlü katiller var
Ağlıyorlar ve ağlatıyorlar sürekli

Yürüyorum iyiler limanında
Kötü kalpli şeytan yüzlü ala insanlar var
Seviyorlar seviliyorlar sürekli
Yırtıp attığın her sayfadır ölümler, yaşamlar
Yakıp yıktığın her limanda iyiler kötüler

Son bir acı yüreğinin ta içine
Bir sürü çocuk kalpli adamlar üzülüyorlar
Birçok dikenli yol var önlerinde
Basıyorlar kurtarmak için
Karşılarında ve aynı zamanda içlerindeki çocuğu

İslerin ortasında kalıyorlar birden
Yırtılıyor yeniden sayfası kitabın
Bu kez gülümseyen insanlar var karşıda
Ellerinde kanlı güller
Gözlerinde mutluluk gözyaşları

Hasta bir zaaf ağlatıyor gülümseyenleri
Yakılıyor insanların kötüleri
Yanıyor her sayfası hayat kitabının
Söndürmeye çalışıyor iyiler…
Ama kaybediyor bu kez kötüler…