Hayat Kendini Tazeliyordu İsimsiz Dağlarda

Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda,
Yüreklerimizde yarım kalan sevdaların boynu büküklüğü,
Dilimizde söylenmemiş sevda sözlerinin pişmanlığı...
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda.
Doğa aydınlık günleri yaşatmanın mutluluğu ile sonbaharlaşıyordu, sararıyordu
Rüzgarlar uğuldamaya hazırlanıyordu yüksek tepelerde
Göçmen kuşlar çoktan gitmişti buralardan
Güneş ısıtmıyordu eskisi kadar
Geceler daha soğuktu içimiz titriyordu.
Bir biz kalmıştık, gidenlerin ardından bakakalan
'Asıl giden değil, kalandır terkeden, giden de bu yüzden Gitmiştir zaten' diyordu kalın kitaplar yazan adam
Belki de biz terketmiştik onları,
Onlar da bu yüzden gitmişti belki
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda
Ter
..........
..........