Hayat Kazığı! Şiiri - Hamza Çobanoğlu

HAYAT KAZIĞI!

Ekşimiş suratlarla çıkmayın karşıma
Eğdirmeyin kaşlarımı okunu fırlatacak yay misali
Canlı cenaze olmayın bana karşı
Sakalıma tükürükler bulaştırmayın.

Akdenizin üzerinde yaz güneşi.
Kara bulutları karadenizin kahpece
Çekilecek misiniz durgun sularımdan
Dalgalandıracak mısınız yoksa
Alevlenecek mi köpük köpük ağzım!

Sırra kalem basarcasına
Nedir bu imalı bakışları
Yüzlerinde, gözlerinde asi şeytanların!
Ruhları ağlıyor aslında gülen dostların.

Latifeler yumuşatmaz ki cadı kalpli kızları
Domuz gibi çamurlaşmış bembeyaz güvercinler
Saat yarıma vurdu, yarasalar istilada
Masum bir çocuk iki diş arasında.

Kanlar akıyor yine ciğerimden beynime
Kirli kanlar, kara kanlar...
Aç köpekler gibi salyalar boşanıyor yüreğimden yüreklere!
Tırnaklarım yer etmiş avuç içlerime.

Saçlarımı yoluyor öpüşürken yosma
Dudaklarımda kanayan yaralar;
Aşkın(!) sembolü morarmış yanaklar
Ve öylesine yaşanmış bomboş rüyalar!

Kazığı saplanmış bedenime sevip okşadıklarımın
Uluyuşu tırmalıyor yüreğimi gece karanlığının
Yazın dondurucu soğuğunda yanıyor sevdalarım
Alevler içinde kara kapaklı hayatım.

Hamza Çobanoğlu