memlekette yoksulluktan bıkmıştım
dönmem diye köprüleri yıkmıştım
umut kağnısıyla yola çıkmıştım
felek çomak soktu tekerlerime
ne eşim ne dostum ne emmi dayı
hiç birinden göremedim faydayı
bana çok gördüler bir bardak çayı
dotlar ağı kattı şekerlerime
yıllar yılı böyle hayal kurmuştum
arayı arayı bir iş bulmuştum
sanki sevincimden göğe uçmuştum
bir torpilli girdi benim yerime
kulak tıkadılar haklı sesime
kader zalim olmuş yoksul kesime
hayatımı yazdım şiircesine
bahane buldular eserlerime
doğruyu söyledim yanlış dediler
ciğerlere bekçi durdu kediler
fikret aç dururken onlar yediler
akıbeti kül bastılar derime
Kayıt Tarihi : 4.3.2008 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)