Koca şehir sustu serzenişime
Bir ben ayaktayım hala gece yarısı,
Derinden duyduğum acı çığlıklar
Ve bitmeyen işkencelerde isyan sırası...
Gün biter gece biter ben hep aynıyım
Sanki sonsuz gibi,bu can acısı,
Çırpınır dururum gücüm yettiğince
Ve hep başa döner aynı yürek sancısı...
Caddeler sokaklar sanki terkedilmiş
Heryer kapı duvar,hatta sokak arası,
Benden öte herşey değişmiş gibi
Ve vuslatlara yenilmiş ömür pahası...
Belki zaman aşımı,belki eksik bir sayfa
Belki mecburiyet,belki de muamma,
Her neyse alıp giden bende ki herşeyi
Ya hayatın şakası,ya hayat kavgası.
26.09.2011
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla