Hayat Kavgası Şiiri - Hamza Alpaslan

Yaş onüç henüz
Başladı hayat kavgası
Omuzlarda ağır yük
Çöktü binbir cefası
Her seher vakti
Kuşlar cıvıl cıvıl öterken
Güzelim sesler arasından
İnerdik köyün yokuşunu
O ince sıska vücudum
Orağı zor taşıyan kollarım
Gah sevinçle gah hüzünle
Orağı sallaya sallaya
İnerdik tarlaya
Bir yaz boyunca
Zorlardık kuvetimizi
Göğüslemek için hayatı
Başaracaktık,başarmalıydık
O ekinler...
Tane tane kopardığımız
Rüzgarda savrulmaktan
Dağılmaktan koruduğumuz ekinler
Her bir tanesi
Yok olmamak yaşamak
Mücadelesiydi inan
Umutsuzluğa kapılmadan
Babasızda olsa yaşarız
Hayat bir mücadeledir
Diyorduk hep
Küllerimizden dirilerek
Umut güneşini andıran
Yeniden doğan
Küçük yaşta çaresiz
Babasız tutamaksız
Yaşamın meydan savaşı
Ve....öğlen vakti
Ardıçın gölgesine
Atardık yorgun bedenimizi
Mahpuslar gibi
Bazen umutsuzca
Belli belirsiz hayaller
Solgun ve yorgun tenler
En küçüğümüz minnacık
Yedi yaşında mağrur
Yemek yiyelim derdi
Sakin bir edayla
Yemek dedikse
Öyle tekmil sofra değil
Ayran,soğan birazda pekmez
Usulca uzanır eller
Mecbur hissederek yerdik
Sırf doymak için
Bitmemişti henüz ekinler
Biz tükenmiştik oysa
Güç direnç hak getire
Akşam eve ulaşmaya gayret
Dönerdik yıkık dökük
Bir tas çorbamız var ise eğer
Yorgun argın uzanırdık
Dünyadan göçmüş gibi
Derin bir uykuya dalardı
Sıska vücutlar
Zevk sefa mutluluk
Kaf dağının arkasında sanki
Geçerdi çileyle,cefayla
Hayal bile kuramazdık
Çocukluğumuz işte böyle
17 Haziran 1975