Hayat Karadeniz'di Şiiri - Hüseyin Karagöz

Bahar zamanı çıkarken yaylaya
Tulum çalardı tulumcu meraklı bir hava
Bir mavzer patlardı yankılanırdı kaçkardan.
Genç kızlar eşlik ederdi tulum sesine
Böyle olurdu Karadeniz'in yayla göçleri
Toplanırdı gençler düzlüklerde...
Çelik çomak oynarlardı
Yenilen takım kazanana çay demlerdi.
Ne güzel olurdu yayla zamanı
Gobali zeni dediğimiz bir mekan vardı
Akşamları orda toplanırdık arkadaşlarla
Ortaya bir ateş yakar,etrafında horon çevirirdik
Tulum sesi yükselirdi dağlara doğru
Horoncu komut verirdi 'eller fora'
Oyun dururdu
Meraklı bir türkü havası çalardı tulumcu
Derdi olan söylerdi o zaman...
Atma türkü söylerdik karşılıklı
Güzel tulum sesi bir anda şairleştirirdi bizi.
Gün olur sabaha kadar tulum çalar,türkü söylerdik
Tulum sesiyle uyanırdı Kemerli Kaçkar...
Akşam inekleri eve getirmek için dağa giderdik
Duman girerdi yaylaya
Hiçbir yeri göremezdik
Her duyduğumuz çıngrak sesine giderdik
Ayağımızda kara lastik
Çise geldiği zaman ayaklarımız ıslanırdı
Üşürdük.
Yine de bağıra bağıra türkü söylerdik.
Hayat buydu.
Hayat;
Kaçkarda yankılanan mavzer sesi,
Gençlerin düzlükte oynadığı horon,
Aşıkların bağrından kopan yanık bir türküydü
İşte hayat buydu...
Hayat Karadeniz'di