Rüzgarın oradan oraya savurduğu
Kopmuş kurumuş bir yaprağım ben
bu kadar uzak mı kalmışım hiç mi seslenememişim;
kalbimden sana hiç mi fırsat vermemişler?
Görememişim yüreğimi çekmiş kulların tüm acı perdeleri;
Düşmüşüm bu fani dünyanın savaşına
Kuldan medet umup ve kaybetmeye mahkum olmuşum meğer
Ben bir hayat kadınıyım ben günahlarımla zinalarımla sensin kulunum
Daha Doğarken kanatlarımı kırdılar ne anamı nede babamı tanıdım;
kardeşlerim var mı bilemedim besmele büyüdüm….
çocukken gelin ettiler 14 yaşında sonra yük oldum besleme oldum
isyan etmedim sana sevincimle kederimle şükür ettim!
Eşimin acımasızca vuruşlarına katlandım, katlandım
satıldım kocam tarafından kırık dökük elmas misali
düştüm, düştüm bir bataklığa çıkamadım tutunacak dalım yoktu benim……!
rabbim çocuğunu helal sütünle emdirmedin dediler bana!
Kaçmak istedim çıkmak istedim bir kuldan yardım dilendim!
Attılar bir çamurdan alıp attılar bir çamurun içine;
senden korkusu olmayan kulları affet Allah’ım
20 sene kaçtım sevdiklerimden eşimden ne ölüsünü nede dirisini bildim!
yeniden kurarım hayallerimi başka şehirlerde olmadı rabbim
Bittim tükendim sonra atıldım bir köşeye kullanılmış bir mendil gibi;
Hepsi senin kulun o el uzatmasa uzatır dedim uzatan olmadı kınayan oldu
kimseyi kötü bilemedim senin kullarını sen affet rabbim!
bir yuva istedim kuramadım iyi kötü büyüttüm evladımı;
yuvasını kurdum bir torun verdin bana birde damat;
onlara sığıntı olamadım yük olamadım
onların da yükü binse de üstüme taşıdım of demedim!
Yinede yitirmedim acı bir gülüşte olsa başardım gülmeyi
çaresizlik tir insanı bitiren rabbim
bataklığımda kalmak istemedim bir adamın yanaşması oldum yıllardır;
oda çıktı mı kumarcı ne şimdi evimi sokacak bir başım nede ağlayacak bir omzum var!
Her ezan okunuşunda aptesimi alır sana açar sana dertlerimi yanarım
Sana şükür eder, sana sığınırım ve tüm
Fatma ablalara senden yardım isterim
Affet kullarını içlerinde beni de Allah’ım
12 ekim 2006 Perşembe
Derya PenbeKayıt Tarihi : 12.10.2006 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir akşam ablamın komşusu bayanları evine davet etmiş beni de görmek istediğini belirtmiş. iftara davet edildim gelmiş sofra köşesinde sessizce yemek yiyen o hanımefendi ablayı incelemeye başladım… yüzünde ayrı bir güzellik vardı ablam ısrarla fal bakmamı istedi bu ablaya bende hayır dedim yüzüne baktım kırılmaya değecek bir olmadığını gördüm. fal baktım.(Muhabbet olsun misali) daha sonra namaz kıldığını gördüm… işte o zaman konu konuyu açar ya kadınlar arasında sıra bana geldi …. -derya sigarayı azalt hastasın bende isyan ettim ablama of uğraşmayın benle nasıl bırakayım… o benim gözümde bir an melek misali içten içe işledi içime ve o gün bu gün o Fatma ablamı özlüyorum hikaye derin, derin ama yarası daha derin sizlerden lütfen okurken kendinize hayatta başımıza her şeyin geleceğini unutmayın ve kimseyi yadırgamayın el uzatın ben şimdi bunu yapmak istiyorum o bir pavyon kadını görünse de bu toplumun gözünde bana göre tam bir hanim efendi konuşmasıyla adabıyla hareketiyle içime sığdıramadım ablamı sizinle bir paylaştım
Kolay Gelsin.
Mumla Biten Günler
Kanın alkol saflığının itelediği bir yaşam;
Benzemez anılara kazınmış;
Çocukluk yaşantılarının
Horozlu şeker zamanlarına…
Şimdilerde;
Her göz kırpışa bir anı.
İristen süzülen renkler bulanık.
Güneş tavana doğar gecede,
Yerler yakamoz.
Gün mumda biter,
Yüreği titrek.
Gecede Marsilya kiremit’i gibi değerli teni.
Ya sabah!
Yok ki fistan.
Açık tohumlu beden;
Anadan üryan.
Gölge ağlar baş ucunda.
Koydunsa bul!
Kan deresi gibi yürekten giden.
Daha gelmez,
Mum söndü.
Ay karanlık gelmişti giden.
Kadınsı içinde söndü özgürlük;
Yeni göz kırpışlara açık bu beden…
Mehmet Kuvvet
TÜM YORUMLAR (13)