Hayat Kadını Acılığı... Şiiri - Niyazi S ...

Karın beyazı kaplamış güvendiği dağları, çalınmış yüzünün son perdesi
Kiralık konak gibidir,hakedilir kağıt demir paranın her zerresi,
Hayatın gerçek acısı gerçek üryanlığıdır oyunun bu sona yakın perdesi
Maskesiz balo gibi bu kaçıncı tiksinti kaçıncı nefretin kerresi...

Tartışıla dursun ortada satılan kalp mi? ruh mu? beden mi?
Ne ararsan o var düşen, düşürülen, hep neden kader mi?
Sebep kim? rızasıyla gelen mi yoksa arkadan iten mi?
Arama öyle bir çark ki kötü dönüyor ağlarmısın güler mi?

Akşamı yok sabahı yok seyranı yok bayramı zaten yok
Kader böyleymiş diye vuran vurana, kayıranı hele hele hiç yok
İplisi ipsizi daim var herşey ortada gerçek gülüşler yok
Maskesiz balo gibi bu kaçıncı tiksinti kaçıncı nefretin kerresi...

Uyku dersen eşdeğer kuyumcudaki altın gibi değer tartıya grama
Yaraya merhemi ararsında bulamazsın iş işten geçer sarmaya
Devam eder aynı perde bitmez oyun farklı olsada hep aynı drama
Arama öyle bir çark ki kötü dönüyor ağlarmısın güler mi?

Nerde sahiplerimiz? Hani birşeye değişemediğim haber anadan babadan
Peşin kaybedilen savaşlardan çıkmış gibi,hem denizden hem karadan
Tutsak balıklar gibiyiz. boğazları sıkılmış Boğaz'ların çıkılmaz Maramara'dan
Hem çekilmez, hem geçilmez! Derdi yazmış bir kere yüce yaradan! !

Bak geçen tarihe bu sahnede bu dramada kimler oynamış kim gülmüş
Solladık lakin nerde kalmış nerede kaldı hani o ''Yedi Kocalı Hürmüz''
Acımasız hayat yaşarken rüya gibi o mutlu düşlerimizide dürmüş
Maskesiz balo gibi bu kaçıncı tiksinti kaçıncı nefretin kerresi...