Hayat Kadını Şiiri - Bekir Dalkıç

Yanarak söndürür şehrin ateşini aaah!
Bu düzendir bu yangına neden.
Kimbilir yanarken ten, kaç körpe kızı kurtararak tacizden, tecavüzden..
Ve kaç kart zamparayı beklrrken kapkranlık bir kodes,
Kurtarır. .
Hayat verir soğudukçakça hayattan.
Kim ister ki böyle yaşamak.

Onlar kucaklarlar işleri düştüğünde, uçarcasına götürüp, yavaşça yatırırlar yataklarına önce.
Derler ki;
"Her zaman haklıdır müşteri?"
Hem de bir an evvel ödesin vergisini.
Kucak kucak, çuval çuval  götürsün vergi dairesine de,
Peşin peşin yatırsın vezneye namussuz.

Önce kurtarsın devletinizi bakalım bir.
Kurtarsın ağaları, beyleri alacaklıdan, hacizden..
Sonra da bağırıp çağıırmalı avaz avaz, tükürükler fışkırtarak.
Orospuu! diye suratına suratına çarpmalı tokat gibi.
O en sevdikleri gerçeği.

Onlar için bir saka-ı şeriftir din, bir zat-ı muhteremdir uzattıkça uzatmışsa mümin.
Kapandıkça da kapkara kapanmalıdır kadınları,
En şerefli susandır sırat-ı müstakim de mutmain.
Bilirim.