Hayat Kadını Şiiri - Bekir Dalkıç

Yanarak söndürür şehrin ateşini aaah!
Bu düzendir bu yangına neden.
Kimbilir yanarken ten, kaç körpe kızı kurtararak tecavüzden..
Ve kaç kart zamparayı karanlık bir kodesten. .
Hayat verir kor gibi ısıtarak, kaskatı soğudukçakça hayattan.
Kim ister ki böyle yaşamayı.

Onlar kucaklarlar işleri düştüğünde, uçarcasına götürüp, yavaşça yatırırlar yataklarına önce.
Derler ki;
"Her zaman haklıdır müşteri?"
Hem de bir an evvel ödesin vergisini.
Kucak kucak, çuval çuval  götürsün vergi dairesine de,
Peşin peşin yatırsın vezneye namussuz.

Önce kurtarsın devletinizi bakalım bir.
Kurtarsın alacaklıdan, hacizden ağaları, beyleri.
Sonra da bağırıp çağıırmalı tükürükler fışkırtarak.
Orospuu! diye haykırmalı suratına suratına tokat gibi, o en sevdikleri gerçeği.

Onlar için bir saka-ı şeriftir din, bir zat-ı muhteremdir uzattıkça uzatmışsa mümin.
Kapandıkça kapkara kapanmalıdır kadınları,
En şerefli susandır sırat-ı müstakim de mutmain.
Bilirim.