Hayat Kadını Şiiri - Merve Ceylan

Gündü kadın uyandığında.
Gerçek kadar olası geliyordu gördükleri.
Silsileler abidesi bir hayattı onunkisi.
Sırtı yere dahi değememişti,
Sürekli yüktü omzundaki.
Küçüktü rolü,
Sevecekti adamı,
Verecekti tadını.
Ve karşılığında alacaktı
Kirli gözüken temiz parayı.
Yaşıyordu buraya kadar,
Çabalıyordu.
Gün oldu,
Aşk buldu.
Gün oldu,
Aşk son buldu.
Bir gün de olsa durdu,
Bıraktı ruhu.
Üstünden geçti tekrar geçenler,
Her biri de tanıdık suretler,
Ruhsuz ve kırıcı eller,
Narinlikten uzak bekleyen tipler.
İrkildi kadın,
Nefrete yaklaştı adım adım.
Ve anlamsızdı her tanım.
Tutamadı bedeni, bayıldı kadın.

Çok geçmeden ayılmıştı,
Anlamıştı;
Vurmuştu hayat kadını.
Ve artık;
Her zerresi, bir öncekinden bayattı.

3dokuz9 | 21:33
Mercey.