Hayat Kadını Şiiri - Hadiye Budak

Zaman nasılda arsız umarsız geçip gidiyor,
İnsanlar yılları nasılda yok sayıp bitiriyor.
Kiminde huzur dolu anımsanacak bir dünya,
Kimindede sevinçten uzak acı izler bırakıyor.
Şu sokak başındaki kadına bakın,
Kimbilir o saçlar sarı değilde neydi?
Belki kır çiçekleri takılmıştı mis gibi,
Siyah mıydı,kahverengi miydi? o da bilmiyor.
Artık yorgun yüzüne çizgiler dolmuş,
Bir zamanlar gülen yüzü yaprak gibi solmuş,
Dünyada bir O,birde hatıralarından başka bir şey yokmuş,
Koskoca kalabalıkta adeta kaybolmuş gibi.
Nikotinde sararmış elleri,dişleri,
Hala taşıyor acıların izini gözbebekleri,
Ne onda ne de dünyada can kalmış,
Tıpkı bir balon misali sönüp gitmiş yaşamı.
Şimdi yok köşebaşında hala izleri var,
O zaman bahardı şimdi ise yerde kar,
Issız bir mezarlıkta bir toprak yığını var,
İşte o talihsiz kadın burada yatar....