Hayat K… Şiiri - Haydar Demoğlu

Upuzun, karanlık bir, meçhul yolun yolcusu,
Dıştan tebessümlü, içtense, dert hüzün dolu,
Özenme ve saflığın acı, kapkara sonu,
Örnek; hayat k… gösteriyor bunu.

Mutlu bir aile görünce, gözleri dolan,
Beyaz zehir’e tutsak, kendinden nefret eden,
Ah! Dedikçe; gözlerinden bin damla yaş döken,
İşte bu yaşam, hayat k… inan.

Ömrü işkence, çözülmez, karışık bilmece,
Toplumun gözünde hiç olmuş, istemeden de,
Yaşamla ölüm farksızdır, onların gözünde.
Bu masum ışıklar, söndürülmüş canilerce.

Yürek dolu sızı, benlikte, göz, göz yaralar,
Bu ne kurşundan sızı, ne bıçaktan paralar,
Duygusuna kapılıp, sızısın yaratmışlar,
Felek'le kader'de, bu aşa tuzun katmışlar.

Kim bilir; eskiden ne hayaller kurmuşlardı.
Bulutların üstünde yolculuk yapmışlardı.
Sıcak ev, sadık eşle, bebe beslemişlerdi.
Demoğlu; herkesin içinde vardır, bir derdi
Hayat k… olmayı, kim hayal ederdi.
(Haydar Demoğlu-Erzurum)