Hayat İşte! Şiiri - Barış Taşdemir

Nefes aldığımız ilk gün bile ağlar,

Sesimizi dünyaya duyurmaya çalışırız.

Hayat boyu çığlıklarımız bizi hiç bırakmaz

Ve gözyaşımız asla terketmez.

Hayat işte! ! Biz isyankar doğarız.

Bebekliğimizi hiç hatırlamaz,

İlk adımlarımızı bilmeyiz.

Ne Anayı ne Babayı asla anlamaz,

Onlara cahil der, öfke duyarız.

Hayat işte! ! Biz ukala büyürüz.

Kendimizden başka kimseyi beğenmez,

Öfleye pöfleye onaltıncı yaşımıza basarız.

İşte ilk ozaman yüzümüzdeki sivilceyi patlatır,

Saçımızdan jöleyi, kalçamızdan dekolteyi eksik etmeyiz.

En güzeli de biziz, en yakışıklısı da biz! !

Hayat işte! ! Biz kibirliyiz.

Parası olana hayran kalır,

Fakirden daima korkarız.

Alın terine asla bakmaz,

Çalıp çırpana alkış tutarız.

Hayat işte! ! Biz menfaat peşindeyiz.

Dilenciyi kapıdan kovar, yalan yere yemin ederiz.

Önce sünneti unutur, sonra farzı terkederiz.

İçkiyi tadayım derken, şehvet suyunda yüzeriz.

Zevk için yorulur, Yaradan' ı unuturuz.

Nihayet harama helal bakar, teşvikte bulunuruz.

Hayat işte! ! Biz Muhammed'in ümmetiyiz.

İyiliği derhal unutur, kötülüğe intikam koklarız.

Hep ilgi bekler, asla tebessüm etmeyiz.

Düşenin değil, ayaktakinin kolundan tutarız,

Birgün toprak olacağımızı hiç düşünmez, ölüye bile küfrederiz.

Bütün hesapları yarına saklar, bugünü beyhude harcarız.

Hayat işte! ! Biz hem nankör hem de aciziz.

Hayat işte! !

Yanı başımızdakini hiç hatırlamaz, terkedeni asla unutmayız.

Uğruna çürüttüğümüz yıllarımızı anımsamaz,

Uğrumuza dökülen tek bir damla yaşı silmeyiz.

Ne beklemeyi ne de dönmeyi bilmez,

Gidenin ardından hep söver,

Gelene ise bir " merhaba" bile demeyiz.

Gençlik çatısında yaşar, ihtiyarlık tabutunda can veririz.

Lakin bunların hiç birini görmeyiz, göremeyiz.

Dedim ya en başta: Hayat işte! !

Ne söylediğimiz değil; kime söylediğimiz esastır.

Nereye baktığımız değil, nereden baktığımız önemlidir.

Hülasa görmediklerimiz değil,

Sadece gördüklerimiz tehlikelidir..

20.06.2013)