Hayat Irgatı Şiiri - Hamza Çobanoğlu

ben bir hayat ırgatıyım
durmadan bir uğraşta
durmadan sonu bitmez bir yoldayım
farketmiyormuyum zannediyorsunuz
yüzüm ekşimekte
gözlerim körelmekte
ellerim titremekte
yüreğim yeter artık dur demekte
lakin ben bir hayat ırgatıyım
her geçen gün yaşlılıktan pay almaktayım

ara sıra bir ışık parlar
yatağa uzanıpta kapanınca gözler
bir melodi çalar uzaklardan
çok uzaklardan
insan o zaman uçar da uçar
pamuk bulutlar yüzünü okşar
etrafında dolanınca özgürce kuşlar
dudağında nice güller açar
o anda ırgatça uluyan bir it sesi
kulağımı nasıl da tırmalar
uyan artık be adam ne yapmaktasın
çalışmalı yorulmalı yaşlanmalısın
boş rüyalarla kendini kandıramazsın

gördün mü ne oldu ey gönül
rüyalarda bile yoruluyor insan
hayat o kadar acımasız ki
takıvermiş her birimize ırgatlık prangasını
ara sıra bahşet ne olur
pamuk bulutları
özgür kuşları
yüreğimi hafifleten rüyaları