Hayat insanın peşini bırakmıyor
Ne kadar kaçsa da kaybolamıyor
Gölgesi kaybolsa da insanın
Hayat hep yanıbaşında bekliyor
Aradan geçen bunca güne rağmen
Hiçbir şey olmamış ve kaybolmamış gibi
Doğru bu insan kaçamıyor hayattan
İçselleşmiş acılar damla damla açığa çıkıyor
Ve hatırlanıyor geçmiş güzel günler
Hep güzellikler anımsanıyor nedendir?
Telefondaki son konuşma,son gözyaşları
Acılarla beraber kayıp mı olmuştur?
Hep dışsal kaygılar mı sade
Hiç yok mudur içsel kaygı
Kaybolan dünlerden bugüne
Kalan nedir özlemek mi acımsılık mı?
Dünü bugüne taşımak mümkün mü?
Eğer öyleyse nedendir acılar?
Kayıplar,gözyaşları,anlamını yitiren mekanlar
Evet gerçekten hayat insanın peşini bırakmıyor.
Kayıt Tarihi : 15.8.2006 23:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)