Hayat(ım) Şiiri - Osman Kocaoğlu

Ah bu gönül dalgalandı, duruldu,
Kuş uçmaz dağlar çıktı bir zaman.
Ankara’ya gitti geldi yoruldu,
Bu yolda cefalar çekti bir zaman.

Kaderiymiş bir gün Gazi’li oldu,
Aradığı ilmi orada buldu,
Dört yıl tahsil edip geriye geldi,
Fenni dimağına ekti bir zaman.

Gençlikti bu, istenecek şey vardı,
Bazen sövdü, bazen döndü yalvardı,
Sonuç belli, gidecek tek yol vardı,
Halbuki sayısı çoktu bir zaman.

Ne dese olmadı, netse almadı,
Uzun oldu, kısa oldu, olmadı,
Güzeli de çirkini de gülmedi,
Ama mayışarak baktı bir zaman.

Bilerek vuruldu, vurdular onu,
Yıllarca sürüyüp yordular onu,
Bükülmezdi lakin kırdılar onu,
Delinen postunu dikti bir zaman.

Şimdi mutluluğun hasın(ı) yaşıyor,
Meyvesini kollarında taşıyor,
Cennet’i istiyor, ona koşuyor,
Kalpten kalbe giden oktu bir zaman.

20.12.2006
Karatepe/Kadirli