Düşüncelerini özgür bırak,dile getir içindeki yalnızlığı.
Bağır,çağır,haykır koparıp at ruhundan karamsarlığı.
Neden insanların yalnız kalınca ağladığı.
Cevabı saklı bir soru,herkesin yorumu farklı.
Bedenim ve ruhum birbirinden bağımsız.
Kalemi kağıda döküyorm,yazdığım son satırlar.
Hayatın içinde uzun bir yol.
Hedefe ulaşmak için,koşar adımlarla yürüyen ben.
Bilmiyorum... varmı beni anlayabilen?
Gözyaşım, bir yandan yaralı bıraktığın hediyen.
Son sözüm...
Hatırlayacak bir anım yok geçirdiğim günlerden.
Bu da benim,
Hayat ifadem.
Kayıt Tarihi : 5.3.2008 04:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Realstyle](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/05/hayat-ifadem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!