Hayat-ı kalem Şiiri - Abdülhamit Aydın

Seni seviyordum,
Bunu kimseler bilmiyordu.
Haykıramıyordu yüreğim,
Düğümleniyordu dilim,
Oluyordum darmadağın.

Sadece
Karıncalar işitiyordu,
Gökler ağlıyordu halime.
Cümleler anlatamıyor
Tüm doğa cesaret veriyor
Ama ben;
Söyleyemiyordum sana.

Hapis oldu sözlerim
Mahkûm oldu gözlerim
Haram oldu yollarım

Tüm kalemlerim tükeniyor
Seni anlatmayı bitiremiyor
Tüm bedenim tükeniyor
Uğrunda harcanıyor

Hayat yazılır kırmızı kalemle;
Tüm dertlerim kanar birer birer.
Hayat yazılır mavi kalemle;
Düşlerim kurulur teker teker.
Hayat yazılır gri kalemle;
Tüm yollar boyanır sana çıkan.
Hayat yazılır kara kalemle;
Kararır dünyam sensizlikten.