Hayat-ı Dübâre Şiiri - Cafer Bayar

İşte böyle düşkün, böyle perişan
Kapına sığındım yüce Yaradan
Kulun değil miyim, derdime derman!
Sana yakışırsa defet gideyim!

Gönlümü görmezsin, sormazsın neden?
Her şeylere Kadir değil misin sen?
Hayat bağım koptu, tut ellerimden!
Gücün yetmiyorsa defet gideyim!

Aczin her türünden dûr olan Sensin
Penah arayana sûr olan Sensin
Zülmette kalana nûr olan Sensin
Çerağın söndüyse defet gideyim!

Adın tüm dertlere devâ değil mi?
Yâdın gönüllere şifa değil mi?
Rabbim, sana kulluk gınâ değil mi?
Cömertliğin yoksa defet gideyim!

Sermayesi recâ olan bu, benim
Tek silahı bükâ olan bu, benim
Tutunduğu duâ olan bu, benim
Bu dalın koptuysa defet gideyim!

Huzurun hazzına varmaya geldim
Yaramı aşkınla sarmaya geldim
Lütfuna derdimi karmaya geldim
Rahmetin bittiyse defet gideyim

Bir ömrün hasılı, bir sahra diken
Yürek pare pare, çarmıhta beden
Hayat-ı dübâre dilerim senden
Yaradan değilsen defet gideyim