Aynı döşekte uyuduk beşkardeş,
Kırk ayımız çıkmadan, yürüdük.
Yer sofrasında aynı kaptan yedik,
Aynı ekmek ve aynı aşı bölüştük.
Tek öğretmenli, o köy okulunda,
Eksikti kitap, defter, kalemimiz.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bizim hayat hikayemiz de bir çok yönleri ile sizinki ile benzerlik arz ediyor Uğur bey lakin ilk dörtlüğün ikinci mısraındaki "Kırkımız çıkmadan yürüdük" ifadesini anlayamadım. Orada bir klavye kayması mı söz konusu yoksa, sırlı bir mana mı gizli? Çünkü, hiç kimse kırkı çıkmadan yürüyemez.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta