Hayat hikayem Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Bin dokuz yüz kırk sekizde doğanda
Sanki yarı doğmuş candım o sene
Şansızlık başladı daha o anda
Her türlü çileye bandım o sene

Sözde birçok hayal kurmuştum güya
Hayallarım hepsi döküldü suya
Altmış üçte gördüm tatlı bir rüya
Ben kendimi aşık sandım o sene

Hayat hikâyemi benden duyunda
Neler çektim bu hayatın kıyında
Altmış beş yılının şubat ayında
İlk kara trene bindim o sene

Yola çıktım gözlerim dolu dolu
Bilmiyordum daha sağ ile solu
Bin bir meşakkatle bitirdim yolu
Zar zor İstanbul’a indim o sene

Tarih altmış sekiz yirmi yaşında
Asker oldum zemherinin kışında
Bin dokuz yüz yetmiş birin başında
Terhis oldum köye döndüm o sene

Bazen avcı oldum bazen avlandım
Bazen zayıf düştüm bazen tavlandım
Yetmiş üçte Ankara’da evlendim
Dertten gamdan biraz sindim o sene

Rızkım iki imiş hiç olmadı üç
Taksimat böyledir değiştirmek güç
Yetmiş beşte Antalya’ya ettim göç
Durdum geçmişimi andım o sene

Çektirmedim ben kendimi hiç naza
Kanaat getirdim bulduğum aza
Doksan ikisinde geçirdim kaza
Bacağım kırıldı yandım o sene

Cenab-ı Allah’tan kesmedim güman
Hep inancım oldu derdime derman
İki bin bir yıla girdiğim zaman
Yetişmiştim tam ozandım o sene

Âşık Gürkani der bilseydim eğer
Verir miydim böyle herkese değer
Dost bildiğim insan yılanmış meğer
Çok aldandım çok aldandım o sene

Âşık Gürkani