Hayat Hikayem Şiiri - Ali Kılıç Kakiz

.....Bu uzun yolculuğun sonunda gün ışırken
Bağdat' a geldim.
Bastık ayağımızı
" Ana gibi yar Bağdat gibi diyar olmaz" yere.
O sabah her şeyi anladım, yalnız kalınca.
Gurbet o kadar acıki, Bir yakınım olmayınca,
Bağdat çok kalabalık, fakir ve yoksulları barındıran bir şehir.
Zalimler ezdikçe ezmiş, her yerde korku kol geziyor.
Benim korku ve endişelerimi bağışlayın.
Cebinde iki aylık imamlık maaşıyla
bu şehre gelene, bu ürpertiler az bile.
Kendim ettim kendim buldum derlerya.
Öyle bir şey.
Bağdat'ta gördüğüm insan manzaraları ümit ve cesaretimi kırdı,
derin bir ah çektim ama nafile....
İşte bundan sonra başlayan her gün,
benim için sonu görülmeyen karanlık bir tünel
. Ne ümitlerde gelmiştim bu şehre. ...........