Hayat hikayem Şiiri - Ahmet Kemal

HAYAT HİKÂYEM
1
1956 yılında
Anne karnında
Köyden indim şehre
Köyün adı Yuvacık
İzmit’ti şehrin adı
Her ikisi de Kocaeli’ne bağlı
Annem yayan yapıldak
Babam yayan yapıldak
Yürü babam yürü
Ben annemin karnında
Ha doğdum ha doğacak
Annem karnı burnunda
Ha doğurdu ha doğuracak
Dayımın evi bize konak
Annem beni doğurdu dayımın evinde
Dayımın ev sahipliğinde
Konuklar ikiyken oldu üç
Bu iş hem babama hem anneme güç oldu güç
Babam iş arayıp durmakta
Hem iş aramakta hem de konup yerleşecek bir ev
En sonunda dedemim ahırı üstünde
Bir oda bir mutfak
Yerleştik üç kardeşle birlikte
Bu evi yapmak hiç te kolay olmadı
Bana sorarsan
Bir de annemin anlattıklarına bakarsan
Olay oldu olay
Babam çürük tahtalara basarken düştü ineklerin üstüne
İnekler de sordu bu adamın üstümüzde işi ne
Demek bizim üst kata gelmiş bir misafir
Hem hoca birisiymiş her işte mahir
Üstümüze yaptı bir gecede bir gecekondu
Üstüne de çattı bir günde bir çatı
Bundan kelli insanoğluyla komşuyuz
Arık bazen biz onlarla konuşuruz
Bazen onlar bizimle
Onlar bizim MÖ’lerimizi dinler biz onların ölülerini
Burda iki ay kaldık kalmadık
Babam yaptı eniştemle bitişik çift katlı evi
Nohut oda bakla sofa dedikleri tipten