Hayat hiç durmayacak.
Sen ne zaman toparlandım deyip kibirlensen,
Ne zaman ki şöyle bir dik durup silkelensen,
Hiç beklemedeğin yerden yiyeceksin silleyi.
Hep böyle gidecek bu,
Her daim iki büklüm gezeceksin.
Çocuksan büyüyeceksin,
Büyümüşsen daha da büyüyeceksin.
Velhasıl yaşlanacaksın..
Biraz kibirli,biraz iki büklüm,
Huysuz,aksi bir ihtiyar olacaksın.
Ak saçlarınla kibirlenip,
Çok yaşadım diyeceksin,
Çok bildiğini zannedeceksin.
Hayat geri kalmayacak yine;
Son silleyi de vuracak,
Toprak olacak,öleceksin.
Mezara dahi iki büklüm gireceksin.
Hep böyle olacak bu evet.
Gün gelecek,
Senide bir gün unutturacak.
Çünkü hayat hiç durmayacak.
Kayıt Tarihi : 13.11.2019 01:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"İNSAN BİR YOLCUDUR. YOLCULUK İSE RUHLAR ALEMİNDEN ANA RAHMİNDEN ÇOCUKLUKTAN GENÇLİKTEN İHTİYARLIKTAN,ÖLÜMDEN KABİRDEN,BERZAHTAN MAHŞERDEN MİZANDAN VE HESAPTAN GEÇİP EBEDLER ÜLKESİNDEKİ CENNET VEYA CEHENNEMDE SONA EREN UZUN BİR İMTİHAN SEFERİDİR!"
Hayırlı sınavlar Veli bey kardeşim.
TÜM YORUMLAR (1)