Günün ilk ışıklarıyla birlikte; kimimiz gergin, kimimiz umutlu insanlar olarak gün boyu koşuşturacağız. Peki, hayatımızdan ne istiyoruz, ne bekliyoruz, hiç aynaya bakıp kendimize sorduk mu? Soranlar da birbirine benzer yanıtlar verir, mutlaka. Çünkü ben de düşünmeden ilk aklıma gelen şeyleri söylüyorum. Çoğu zaman sizler gibi her şeyi içine alarak; işe gitmek, evlenmek, çoluk çocuk sahibi olup onları büyütmek gibi yanıtlar veriyorum, ilgisi olsa da olmasa da. Yoksa gerçek böyle değil mi? Peki, sizce hayat bu klasik kendine özgü sıradan yanıtlardan mı ibaret? Acaba…
Hayata farklı açılardan bakmayı da hiç denedik mi? Hayat denilince ilk akla gelen nedir? Bu, hayatımızın içinde bazen bir aşka tutunmak, bazen de kabullenemediklerimize kin, nefret ve öfkeyle kusmak mı? Aşkın varlığına tutunurken uçmak, yokluğunda ise varlığı için yanmak mı? Belki de hepsi…
Hayat, gece ile gündüzün karışımı gibi; gündüzün sıcaklığıyla ısınırken, gecenin soğukluğuyla üşüyoruz. Gülerken ağladığımız, severken kaybettiğimiz anlardır. Bir yerde doğumun sevinci yaşanırken, diğer yerde ölümün acısı yaşanır. Kimine göre hayat; resmetmek, kimine göre de eli tuttuğu sürece çalışmaktır. Hayatta herkes aynı şeye bakarken farklı şeyleri görebilmesidir.
Hayat; içinde yaşatmak istediğini yaşatabildiğin kadar, hayallerinin peşinden gidebildiğin kadar yaşıyorsan… HER ŞEYDİR.
Okuduğum güzel bir hikâyede tam da buna uygun, alıntı yaparak sizlerle paylaşmak istiyorum: “Kadın sabah kalkmış, aynaya bakmış ve kafasında yalnız üç kıl saç görmüş.“Hımm, demiş galiba bugün saçımı örgü yapacağım!”
Öyle de yapmış, günü de harika geçmiş!
Ertesi gün kalkmış, aynaya bakmış, kafasında iki tel saç kalmışmış.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta