Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
benim can babam,güzel yazar...
Kadır kardeş gerçek hikayenizin güzelliğinin yanı sıra kuş sesi beni köydeki irmağın kenarında olan ormanlık alana getirdi. mevsim ilk bahar orda oturmuş o güzel manzaranın yanı sıra kuşların ötüşü. çok harıka hikayenizde çok anlamlıydı.
tebrikler efendim. Gerçekten hayat güzeldir, güzel olan taraftan bakarsan. Not kadır bey ben arada bir gelip burda kafamı dinlemek istiyorum sakıncası yoksa. selamlar.
Bu ne kadar güzel sayfa can....
hiç kapatmak istemedim...
kalemin daim olsun sevgili babam....
DİLERİM HAYAT HEP GÜLÜMSER SİZE...KUTLARIM YÜREĞİNİZE SAĞLIK
'Hayatın güzel olduğunu anlatan en güzel örnek senin yaşadıklarındır kızım…
Gülümseyeceğiz hayata ki gülümsesin bizlere…'
Bu cümle bile yeterli hayata dair..
Gamzelerin arasına gizlenmemli tebessüm ...
Yaşama en güzel rengiyle sunabilmeliyiz gülüşleri gökyüzünde özgürce uçan kırlangıçlar gibi...
Çok güzeldi...
TEBRİKLER ...
Sn. Kadir Tozlu Bey,
Ne söylesem, söze nerden başlasam, anlatımı, şekli, biçemi hepsini geçelim.. duyarlılık yaşamın sevgisi üzerine kurulmuş... Sevginin içeriğinde öylesine arınmış, öylesine temiz yürekler var ki, yaşamı anlamak değerlendirmek, kişinin yüreğinin arınmasıyla mümkün olsa gerek.(10)
Yazınızı gerçekten son derece duyarlı ve dikkatlice okudum. Başarınızı içtenlikle kutlarım.
Hayatın güzel olduğunu anlatan en güzel örnek senin yaşadıklarındır kızım…
Gülümseyeceğiz hayata ki gülümsesin bizlere…
Harika yazınızı beğenerek ve nasiplenerek okudum
saygı ve selamlar..
Bu yazınızı ikinci defadır okuyorum hocam. Sözün bittiği yerdeyim sanırım. Boğazıma düğümlen sözcükler bir türlü dökülemiyor dudaklarımdan. Saygı sevgi ve sağlıcakla...
Çok güzel bir anlatım Hayata yaşama dair..Keminizi ve yüreğinizi kutlarım...Saygılar...atıl kesmen
Hayatın güzel olduğunu anlatan en güzel örnek senin yaşadıklarındır kızım…
Gülümseyeceğiz hayata ki gülümsesin bizlere…
KUTLARIM .
sevgi ve şefkat adına güzel bir çalışma olmuş.
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta