Hayat Göğsümde Kalleş Bir Mermi

Derinlerime çöktükçe ağırlaşan bir tortu gibiyim
Sarhoş naraları/M duyulmuyor artık sokaklarda
Kendi hücrelerine gizlenen bu insan coğrafyasında
Ağılından kaçıp mor dağlarını arayan koyun gibiyim

Ufku belirsiz yeşilliklerde hazin bir peşrev dilimde hayat
Utkusuz düşünüşlerin kütüphanesinde miskin insanlar
Ölçeksiz bir yaşayış türküsü nicedir hüzünlü dillerinde
Ölüleri almıyor tabutlar, gözyaşlarıyla ıslanır iken toprak

Tefrikasız düşlerin mahrem mezarlığında intizar çığlıkları
Doyumsuz gidişlerin emanet sallarında ömür ölüme isyan
‘Hangi dalga alıp savurdu bizi aslımızdan çok uzaklara’!
‘Uyut yüreğimdeki korkuları anam, bitireyim tüm haksızlıkları!

‘Hayat göğsümde kalleş bir mermi, şakağımdan kanlar sızıyor
Yavukluma mektubum var, kıyam acılar yüreğimde geziyor
Ağlama şehidim diyor insanlar, niçin gözlerimden yaş akıyor!
Şehitler ölmezmiş ana, neden birileri padişahım çok yaşa diyor’…