Hayat Gibi Bir Günah Şiiri - Efecan Sarp

Beni hiç unutamadın,
Çünkü asla hatırlamadın.
Ben ise her gün seni aradım.
Kalbimle sen arasında sıkıştım.
Ve ben bir daha çıkamadım.
Sen de bir daha çıkmadın, karşıma.
Düşülecek en dip bile umrum değildi.
Şimdi ise düşülecek en dip senden başkası değil.
Sen hayat gibi bir günahsın.
Ben ise burada lanet okuyan bir değişim süreci.
Sen keşke sen olmasan, ben ise yeniden ben olsam.
Sana değil, hayata baksam.
Sana hayat gibi bakmasam.
Öylesine alışmışım ki bu gelişe,
Seni seviyor olduğumu unutmuşum.
Yazık ki bana sen sadece gün vadeni imzalıyorken,
Ben saniyeleri susuz bırakıyordum, defalarca.
Anlamamışım.
Benim gözüm kör değil.
Senin közün diri sadece.
Nasıl yakıyor beni bir bilsen.
Nasıl yanıyor evim, sadece görsen.
Benim gözüm kör değil !
Senin gözün hep...
Bakarken yanmışım.
Görürken kör kalmışım.
Özleminle onlara köle atanmışım.
En son bir güle baktım, bir de gözlerine.
Gül yanıyordu, gözlerin yakıyordu.
Ben yanıyordum, sen gülüyordün...