Zaman geçmez, geceler uzar,
Satırlar acı dolu sözlerle dolar,
Gözler çaresiz geçmişe ağlar,
Bir düş sonrası harap olur uykular.
Benim hayat felsefem bu, acıyı kabuletmek,
Buldum derken, bir yandan da kaybetmek,
Keder, yarası geçmeyen bir bıçak gibi sırtımda,
İşte felsefem bu, gideni susarak seyretmek.
Kader bana bunların sunmuş, yaşıyorum,
Çareler tükensede, belki deyip arıyorum,
Arayıpta bulamadığım o kadar çok şey var ki,
Çaresizliği mecbur bir şekilde yaşıyorum.
Çünkü mecburum...
Kayıt Tarihi : 24.2.2006 11:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!