Hayat Ebesi Şiiri - İlker Timur

madem ölemiyorum
şöyle ağız tadıyla
uzun uzun
dönüp bırakmak gibi kendini
evine düştüğünde yolun
yatağına...

tamam, yaşayalım bari
nasıldı gülümsemem?
nasıldı o şiirlerin ilk mısrası?
hani bir dünya vardı
pamuk gibi bir denizi
bulutları, evleri, kuşları...
korkmayacağım sevebileceğimden
getir yakın gözlüklerimi
unutmadan yaşam sevincimi ben
birileri daha ardına bakmadan
eksilmeden hikayemden...

madem ölmedim
oysa hep en iyi vaktiydi ölmenin
beklediğim sen miydin?
bir yalan daha söyle bana
dert mi artık inanmak
sahi söylesene
neredesin hayat?

geriye doğru sayıyorum kalan vaktimi
sağım solum
önüm arkam
bul beni...