Hayat Düzeni! .. Şiiri - Enver Özçağlayan

Irak düşersen gözden, gönülden de olursun,
Yaklaş da kalbime gir, yerin orası olsun.
Kalp kalbe karşı derler; özsözünü iyi bil,
Birleşen gönüllerde mutluluğu bulursun.

İnsan insana muhtaç, ağaç suya muhtaçtır,
Bu buluşma bir haktır, en doğal ihtiyaçtır.
Sular yukarı akmaz, her balık baştan kokar,
Hastalığın çaresi, ona uygun ilaçtır.

Her şeyin düzeni var, bu düzen İlahi'dir,
Bu düzeni bozanlar ya deli, ya dâhidir.
Orta yolu takip et, murâda sabırla koş,
Yolun sonuna varmak insanın hayâlidir.

Hayâline kavuşsan; işi bitmez insanın,
Bir başka kapıyı aç, yenilensin mekânın.
Başka gaye peşinde hep yeni dostlar edin,
Boş kalmasın dikkat et, yuvan ve gönül hanın.

Nasibin anahtarı şurda, ya bu yandadır,
Gününü denk geçirme, böylesi ziyandadır.
Akla imanınla uy, iradene hep dayan,
Ânı boşa harcama, marifet zamandadır.

Aksakal'ın dediği birkaç hayat düzeni,
Bilesin, hükmü koyan sevmez boşta gezeni!
Çabuk geçer seneler, dönüşü yok zamanın;
Vatanına değer kat, bin yıl ansınlar seni...

24.08.2016
Fatih-İST.