*
Karanlıklar çöküp, gün aştığında.
Sessizlik matemi yaklaştığında.
Baş başa geceyle koklaştığında,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Çekilip gidince, herkes evine,
Üflerim ben, bu matemin ney’ine.
Buluşurum hüzünlerle ben yine,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Kâğıtla kaleme yetiyor gücüm.
Sabah olmayınca dinmiyor acım.
Yaralar devasa, yoktur ilacım,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Başımda bir duman yükselir yüce.
Bana körkuyudan derindir gece.
Bendeki figanlar ona eğlence,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Çağırsam da, gelen olmaz yanıma.
Dokunuyor bu hal, inan kanıma.
Bana bu mu miras, sorsam anama,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Uyuyup kalırım, köşe başında.
Islanır elbisem, çise yaşında.
Garip başım, kâbus görür düşünde,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Poyraz vurup dumanımı çekmiyor.
Geceler mi lastik, şafak sökmüyor?
Bendeki şans, muma kibrit çakmıyor,
Sanki hayat dostum benim geceler.
*
Kayıt Tarihi : 16.2.2009 11:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Paylaşıma açık olduğum kadar eleştiyede açığım! ! ! :)) gazier58kuzucular@hotmail.com.tr
![Emin Kuzucular](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/16/hayat-dostum.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)