Dostlar hayat dört mevsim.
İlkbaharı Yazı Sonbaharı Kışı.
Olur mu öyle bir şey dersin.
İbret al ki bu yaratanın işi.
Çocukluk………..
İlkbaharı yaşıyorsun sanki bir diriliş.
Toprağın bağrında tohum tanesi.
Tomurcuk açıp sonra yeşermiş.
Kara toprağın sevgilisi bir tanesi.
Gençlik…………..
Yaz aylarında bolluk bereket yaşa.
Bağı bahçesi her türlü nimet dolu.
İhtişam güzellik gör ki bir de şaaşa.
Bu bolluk bereket mest eder onu.
Yaşlılık…………..
Sonbahar geldi bir hazan başlar.
O güzellikler bir bir son bulur.
Bağı bahçesi sararan ağaçlar.
Çiçeği yaprağı kuruyup gazel olur.
Ve Son………….
Osmangazi kış ayı dayandı kapıya.
Kara toprak beyaz kefene büründü.
Soğuk kar yağmur birde fırtına.
Nihayete erdi hayat yeniden başa döndü.
Kayıt Tarihi : 13.1.2022 11:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Gülden Osmangazi](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/13/hayat-dort-mevsim-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!