Hayat Döngüsü Şiiri - Attila Bozoglu

HAYAT DÖNGÜSÜ
Bitez sahiline indim bu sabah.
Hava buz gibi.
Güneş yeni doğmuş.
Daha ısınmamış ortalık.
Denize çok yakın bir masada,
Yükselen güneşi,
Kumlarda kayan dalgaları seyrediyorum.

İçimden geldi birden…
Yürümek istedim kumlarda.
Çıplak ayak.
Çıkardım ayakkabımı, çoraplarımı.
Kumlar ıslak ve soğuk.

Adım attıkça, derin ayak izlerim kalıyor kumlarda….
Hoşuma gitti,
Yürüdükçe beni takip eden bu izler…
Bir müddet sonra arkama baktım.
Kumlarda kayan dalgalar,
Ayak izlerim…
Yavaş yavaş yok olmağa başladılar.
Birkaç dakika sonra da ,
Dümdüz oldu kumlar.
Hiçbir iz kalmadı benden.

Düşündüm de,
Bu kısa hayat döngüsünde,
Unutulmamak, hatırlanmak, için bir iz bırakmak istemez mi insan?
Diktiğin bir ağaç…
Fotoğraf albümlerin,
Kaleme aldığın birkaç şiir,
Hatıra defterin.
Bu gibi şeyleri hatırladım….
İşte benden sonra geçecek,
Hayattan kayacak seneler gibi.
Aynen kumda kayan dalgalar gibi,

Ama biliyorum ki,
Ağaç kuruyacak.
Belki de kesecek birisi…
Fotoğraflarım sararıp bakılamaz hale gelecek,
Belki de yazdığım şiirler gibi,
Hatıratım gibi,
Resim albümüm gibi…
Onlarda yokluğa atılacak.
Benden sonra da ,
Dümdüz bir sahil kalacak….