Hayat Diyordu....O....// DANIŞ...3

O artık gidiyor du an be an.Son günlerini,son nefeslerini soluyan tek aşk'ım/can ötem gidiyor du..yapılabilecekler yapılmış ardından tüm çareler tükenmişti.Bu ayrılık en çok beni yıkacak ilerleyen günlerde hayatımı alt/üst edecekti.O'na öylesine alışkın,öylesine bağlı,deliler gibi sevdalıyken kendimi uçurumun kenarında bulacaktım ve yalnız.Babam-öğretmenim-tek gücüm/kuvvetim gidiyordu...
-Her gün biraz daha yaklaşıyorduk ebedi yolculuk anına ve her gün bin defa ölüyordum.Yine kendimi sokağa attığım anlardan biri başı boş yürümekteyim,nerden esti hatıtlamıyorum hafızam bin parça ilk gördüğüm kuaföre daldım.Tanıyıp,tanımadığımın da hiç önemi bile yok.
-Kes şu saçlarımı hem de enseden
kuaför afalladı,şaşkın bakışlarla...
-Hocam önce bi oturun lütfen.Sakinleşin biraz.Kahve getirsinler sonra keserim..
-Yooo....hemen kes.Kesmelisin şimdi..
-Hocam ne yapıyorsunuz? Siz bu saçları yıllardır çocuğunuz gibi özenle-itinayla büyüttünüz.Uclarında ki kırıkları dahi bir milim fazla alınca dükkanı yıkardınız.Yooo kesmem.Kesemem hocam...ne çok zorluklar yaşadık sizin saçlarınızla,şimdi kesmemi nasıl istersiniz..?
-Haydi işine bak ben de başkasına kestiririm.
-Hocam yalvarırım bu gün değil,başka bir gün gelin en azından fikriniz kesin mi? daha iyi karar vermiş olursunuz.
-Bu gün...başka gün YOKKK
-Peki hocam buyurun koltuğa alayım sizi..
Saçlarım belimin altında yaklaşık 7/8 yıl dır kuaförlerim (dermatoloğum/ben ne büyük özen-itina-bakım göstermişiz.Kuaförün dediği gibi uclarına dokunulsa cinnet geçirirdim.Mamafi en kıymetli hazinem saçlarım...ah...giderken o an hiç bir şey hissetmediğimi anımsıyorum.Kuaför sardı ambalajladı saçlarımı
-Bu gün çok acı çektiğimi bilmenizi isterim sayın hocam dedi.
-Umurumda değil senin acıların be dost..ya...bennn ne acılar çekiyorum bilirmisin? dedim çıkarken.
Eve döndüğüm de her kes şok olmuş,uzaylı kesilmişti.Tuhaflık ben de mi? onlar da mı? çok bariz di.Bir an da göz yaşlarına teslim olan annem...
-Nedennn...nedennn...diye çığlıklar attı.Sen canından çok severdin saçların.Bundan sonra ömür ister uzatman.Yarın delireceksin başımıza.Ah...çocuk şimdi yaktın beni.
-İyiyim anne....teleşlanma ne olursun anla..artık uzatmayacağım saçlarımı.Al...Onları can dostumun yanına gömsünler.O'nda kalsın tutamlar..O'nda..Anne bilirsin O her bir teline hiç kıyamaz dı ya..hiç dokunamaz dı..Babamdan sonra kimseler sevdalanmasın saçlarıma el değmesin o'ndandır kestiğim anam.
Aslında çok bilinçsiz ce yaptığım bir işti.Ama hiç pişmanlık duymadım...ÇÜNKÜ BİR SONRA Kİ..SABAH...BABAM/CANIMIN ta...kendisi en değerli dostum..hayat öğretmenim...artık yok tu.Yani SAÇLARIMIN MİLADI DOLMUŞTU...
Güle güle...BEYZADEM...