Hayat Dersleri Şiiri - Halil Gökkaya

Sahte gözlükleri çıkarıp, gözden,
Gördükçe öğrendik biz bu dersleri,
Ask için özleri arıtıp özden,
Verdikçe öğrendik biz bu dersleri.

Ne anladık sanki gençlik çağından,
Kolay mı kurtulmak nefsin ağından,
Dostluk güllerini vefa bağından,
Derdikçe öğrendik biz bu dersleri.

Hiçbir yere varılamaz kibirle,
Hiçbir zora erilemez cebirle,
Mutluluğun kozasını sabırla,
Ördükçe öğrendik biz bu dersleri.

Kimse ne yazılı bilmez Alinda,
Şeytan gizlenirmiş elma dalında,
Kafayı karmaşık isler yolunda,
Yordukça öğrendik biz bu dersleri.

Ne engeller eritilir hazımla,
Gerçeklere yol bulunur çözümle,
Umutları kucaklayıp azimle,
Sardıkça öğrendik biz bu dersleri.

İftiradan kaçtık riyayı çizip,
Gazele döndükçe güzeli sezip,
Hasetleri tek tek kursuna dizip,
Vurdukça öğrendik biz bu dersleri.

Okuduk hayatin ask kitabini,
Ezberledik derdin her etabını,
Kendi kendimize el hesabini,
Sordukça öğrendik biz bu dersleri.

Sonuçlar var bırakılmaz son ana,
Duyan kalpten halel gelmez imana,
Kolay kolay varılmayan limana,
Vardıkça öğrendik biz bu dersleri.

Halil gör öteyi aynaya bak ta,
Selviler bekliyor en son durakta,
Vurgunlara rağmen dimdik ayakta,
Durdukça öğrendik biz bu dersleri.