Hayat Denen Rüya

Karlara karıştığımı hissediyordum,
Yürüdüğüm yol boyunca.
İpek bir duvak gibi,
Hayatın yüzünü örtüyordu.
Karlar gibi sessizdi içim,
Hiç susmayacak sandığım,
Duygularım aniden susmuş,
Kendimden bile uzaklaşıyordum.
Hayatım anlamını yitirmiş,
Sadece varlığımın hazzında,
Kıraç kederlerimle buluşuyordum.
Hayatla ölüm birbirine değiyor,
İçimde beliren ferahlamayla,
Hiçbir şeyden korkmuyordum.
Zaman sükunetle akarken,
Hayat denen rüyadan,
Buz tutmuş ağaçlar gibi,
Artık bahar gelse de,
Uyanmak istemiyordum.