Hayat Denen Roman Şiiri - Gül Doğan

şiirlerimde olacaksın mısra mısra
okuduğum her satırda
dinlediğim her tınıda..
notalar seni basacak..
dediklerine belki de yanacaksın
belki de
sevdim mi diye kendine soracaksın
yeterince sevebildim mi?
sevdim diyebilecek mi dilin
kendine itirafın nasıl olacak?
hiç içmedim
hiç şişeleri devirmedim
sarhoş gibiyim ama
gün nasıl başladı
nasıl bitti
neden dünya bu hızla dönüyor
uykularımda sevmişken seni
şimdi neden uyumak istemiyorum
bir karabasan misali
geçen her günüm
daralıyorum
düşlerimde dahi öpemiyorum gül yanağını
bakışlarınla eririm diye korkuyorum
düş kurmaktan da vazgeçtim
çiçeğim olmuştun
gülüşümdün..
masumiyetimdin..
masumiyetimi çaldılar şimdi benden
karanlık her geceye inat
güneş olup doğacaktın
penceremde
kıyıya vuran yüreğimi
alıp saklayacaktın yüreğinde
mavi bir renktin yüreğimde
özgürlüktün
sevdaydın
aşktın
sevmenin tadıydın
sızan bir kan var şimdi içimde
parmaklarım dahi
sana sevgilim diye
yazmaktan korkuyor
kulakların tıkalı belki de artık
sevgimi duymaya
kim haklı
kim haksız
şimdi kim
yanıyor yangınlarda
kül olmak üzereyim
yandıkça yanıyor
kavruluyor bedenim..
isyanım var
asiliğim tutacak yine
ama ağlıyorum
asiler ağlamazmış derdim
yıllar önce
ağladığıma göre
gözyaşlarımda
boyun eğmeyi öğrenmiş demek ki
esaret altında kocamış yüreğim
benliğim küsmüş
hayat denen romana