Hayat Demişler Bizde Hayat Diyelim Gitsin

şehrin sokakları kararmış.
biri duvar dibine çökmüş zil zurna sarhoş.
birinin elinde bir bağlama derdini haykırıyor
bir evde ninni sesi bir kadın bebeğini uyutuyor.
bir evde çığlığın bini bin para
gençce bir kız baba yeter artık vurma diyor.

küçük bir oğlan balon diye ağlıyor.
babada beş kuruş para yok o da yoksulluğuna ağlıyor.
arkada cümbüş sesi birileri evleniyor.
üç sokak ötede ağıt üstüne ağıt
evin direği son yolculuğuna uğurlanıyor.

bir yerde itfaiye sesi
yaşlı bir kadın unutmuş ocağı kapatmayı
ev cayır cayır
yollar boşaltılıyor.
16 sında iki genç elinde bıçak gaspa çıkmış
pusuda bir av için bekliyor.
oysa haberleri yok
hayat onları çoktan avlamış ta derisini yüzüyor....

iki hayat kadını bir direğin dibinde
günaha sokacakları bir çift adam bekliyor
zehir tacirleri var her sokağın başında
zehirleyecek bir kaç masum arıyor

iki aşık tek vücut olmuşlar bir ağacın altında
aşklarına şahit iki yıldız arıyor.
oysa bilmiyorlar ki
bu şehrin yıldızlarının gözüne mil çekildi
onlar yıllardır hiç bir şeye şahit olmuyor...

bir kimsesiz yanlızlığına ağlıyor
biri huzur evinde yaptığı matematik işleminde
elinde kalan koca sıfır a ağlıyor...
biri son nefesinde eksik kalanlarına ağlıyor.

bir özürlü eksiğine ağlıyor.
birileri korkusundan
birileri mutluluğundan
birileri huysuzluğundan
kimileri hırsından
kimileri saflığından
kimi pişmanlığından
AĞLIYOR....

hayatmış adı onca yazılan şeyin
aklıma geldikçe aklım şaşıyor....