HAYAT DEĞİL İNSANLAR YORDU
Yıllar hasreti önüme set kurdu
Beni hayat değil insanlar yordu
Özlemle akan göz yaşım kurdu
Beni hayat değil insanlar yordu
Biz yüzüyoruz hayat denizinde
Rahman terazisi inceden ince
İnsanlık şifresi hoş görü bence
Beni hayat değil insanlar yordu
Arkadaşlık olmuştur hep çıkarıcı
Dostluk kurulmuş gör içi yaralı
Kardeş kardeşi arkadan vuralı
Beni hayat değil insanlar yordu
Hırçın dalgalarda yalnız boğuştum
Acılara tek başsıma savaştım
Çile dolu geçti benim hayatım
Beni hayat değil insanlar yordu
Çektim acılardı kan kustuğum
Peşim bırakmaz kadere kızdığım
Gülemem bir daha aşka kırğınmı
Beni hayat değil insanlar yordu
Yıllar mevdan okuyan beden sustu
Acılara yüreğim sığnak oldu
Hayat darbesini yedim yorgunum
Beni hayat değil insanlar yordu
Soğuk görünce kesildi nefesim
Kalmadı dünyada yaşam hefesim
Yıllardır habersiz yaşarım mevsimi
Beni hayt değil insanlar yordu
Kader ağların ördü gördünmü
Türkan büyük aşkla sevdi bildinmi
Kalbime işledi sevda mermisi
Beni hayat değil insanlar yordu
** (Şiir) **
*** Türkan Yılmaz ***
Türkan YılmazKayıt Tarihi : 13.2.2014 16:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!