Hayat Dediğin Şiiri - Mustafa Bilgiç 2

Kalemini yitirmiş şair gibi geçiyorum dünyadan!..
Liseli genç bir kızın not defterinde,
Önemsiz bir detay gibiyim.
Alelade bir satır, silik bir hatıra.
Yavru ceylan nasıl yürümeye başlar yaşam arenasında?
Adımlarım öylesine cılız ve öylesine güçsüz...
Kalemini yitirmiş şair gibi geçiyorum dünyadan!..
Bulduğumu sandığım anlamlar yitik,
Geriye kalanlar ertelenmiş.
Zaman, meğer dost sandığım hırsızmış,
Dostça verdiklerini, bir bir çalıyor şimdi,
Bana kalan; öğrenilmiş çaresizliğin sancısı.
Bir adım daha yaklaşıyorum başladığım noktaya...
Kalemini yitirmiş şair gibi geçiyorum dünyadan.
Bir figür, sonunda unutulmaya namzet,
Hayatın hafızasında silinecek imzasız bir mektup.
Yine de sahip olduklarım için,
Kendime bir tebessüm armağan ettim...
Hayat dediğin nedir ki?
Gittikçe küçülen,
Gittikçe eksilen,
Gittikçe tükenen...

Ve ben;

Kalemini yitirmiş şair gibi geçiyorum dünyadan!..
Hiç yazamadıklarımla ve hiç yazamayacaklarımla...

Mustafa Bilgiç