Hayat Dediğin Şiiri - Muammer Gökçay

Hayat dediğin iki hece
Bir kelime tek cümle
İyiyle kötünün kavgasıyla,
Başladı bütün bilmece
Kader ve felek hayatın merkezinde,
Birer günah keçisi insanların dilinde
Hayat kimine göre yaşanmaz bir yalan
Kimine göreyse toz pembe paravan
Oysa hayat dediğin herkesin ömrünce
Ne fazla ne eksiğiyle
Her şey doğumla ölüm arasında
Sallanır durur iki menzil ortasında
Biri beşikte diğeri mezarda

Hayat dediğin iki nefes
İlki doğunca sonu ölünce
İnsanı adam yapan
Kimince giydiği kaftan
Kimince kaldığı mesken
Oysa
Yaşarken giydiğin sırmalı kaftan
Son giydirilen kolsuz aban
Dünya hali böyle işte
Sarayda yaşayanın zindandakinden haberi yok
Zindanda duranın saraydan nasibi yok
Hayatta ister Karun ol
İster Harun
Dünyaya baktığın ilk pencere; ana rahmi
Son uyuduğun yer kabir döşeği