Hayat Dediğin Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Hayat dediğinde kastettiğin;
Sıcak bir yaz gününde delice eğlenmek mi?
Yoksa mendil satması mı bir çocuğun,
Yalın ayak ve topraklı elleriyle..
Şımarık, zengin çocuğun araba sevdası mı;
Okuma hasreti mi çocuk işçilerin?
Ya çorap satan yaşlı teyzenin kasvetli yalnızlığı;
Onunla bir liranın pazarlığı mı hayatın gereği,
Yoksa içine akıttığı gözyaşlarını görmek mi?
Ne kadar umrumuzda;
Açlık sınırındaki işçinin ekmek kavgası
Ve teriyle akıttığı yorgunluk hissiyatı..
Üç çocuklu bir babanın başını kucaklaması,
‘Bugün evde yemek pişti mi’ diye kaygılanması
Ve yamalı ceketini gizlice sulaması gözyaşlarıyla..
Açlıktan sinesi tümden kuruyan bir annenin,
Çırpınan bebeğine çaresiz gözlerle bakışları..
Ve çöpte yiyecek araması bir fakir amcanın,
Hayatın şartı mı, yoksa insanlığın ayıbı mı?!

Hayat dediğin;
Çark sahiplerinin, kan yığınlarında hayvansı sarhoşluğu mu,
Rüşvet yiyen hâkimden adalet umması mı suçsuz bir mahkûmun?
Kolej çocuğunun burnunda tüten Paris havası mı hasret,
Yoksa kanser bir çocuğun yıllarca sıra beklemesi mi?
Sefalet içinde ölen bir ressamın milyonluk tablosu gibi
Değerli değil mi, dövülen bir çocuğun mahzun resimleri?
Ya savaşlar…
Diri diri toprağa gömülen kızların kaderi gibi değil mi;
Bombalanan bir şehirde oyuncaklarla avutulan bir bebek
Ve anne karnında ceninlerin, enkaz altında kalması..
Bilmediğimiz diyarlardaki savaşlar hayatımızın neresinde?
Hangi tarz müzikler bastırıyor annelerin çığlığını,
Kimlere kiralamışız aklımızı ki hiç düşünceye dalmayız
Dolaşmayız yeryüzünde ve görmeyiz tenhada ağlayanları..
Komedi filmlerine gider eğleniriz kaygısızca
Ve dram filmlerinde vicdanımızı pışpışlarız
Filmlerdeki sahte olaylara akıtırız içimizi
Böylece hiç bakmayız etrafımıza
Ahirete havale ederiz açlıktan ölenleri..

Sahi, hayat gerçekten güzel..
Ancak bir takım çevrelerce
Haklarından mahrum edilenler
Bu hayatın neresinde?.