Hayat dediğin,
Varmış ile,yokmuş arasında,
İki perdelik oyun.
Gül kurusu rengindeki,
Kadife perdenin arkasında
Sessizce provalar yapılır
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
hepimiz kendi oyunumuzda başrolde...verilen rolleri oynarız...perde kapanır...yalnızız...hüznü ne güzel yansıtmışsınız değerli dostum...
değerli dostum hepimiz kendi oyunumuzda başrolde...oynamaya devam...perde kapandığında yalnızız...
kendi yaşam oyunumuzda hiç başrol oynayamaz, hep figüran olurken ezilen olmamız kaçınılmaz bir son değerli şair. Kutlarım şiiri ve sizi içtenlikle....Nicelerine...
Her insanının Oyununda makanlar değişir replikler değişir ama baş rol uyuncusu hep aynıdır değil mi?..neyse var olduğumuz müdettçe yapacak bir şey yok ...rabbim kolaylıklar versin..şiiri tebrik ederim...selam ile..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta