Hayat Dediğin Şiiri - Muhittin Laçin

HAYAT DEDİĞİN -2005-

Hayat dediğin nedir ki
Sabah güneşti doğdu kapımdan
Akşam ay gibi göründü aştı ufkumdan
Işığa koşan kelebekler gibi
Döndüm durdum kendi etrafımda
yamalı bohca gibitdi kırk parçadan ibaret
bir ipliğe tutunmuş
Belleğime kazınmış
Elimden düşmeyen pusulaydı hayat
Sonsuza koşuyorum kalp atışlarımda
Genç Bir küheylan gibi dörtnala
Zincirlerden kurtulmuş

Hayat Bazen kibirdi kirpiklerimin ucunda asılı duran
Bazen de gururdu iki kaşımın arasında
Beni anlımdan vuran
Kapalı kutu gibiydi yüreğimde
Beni bende saklayan
Bazen de yoksuldu köşe başlarında
Aşk isteyen sevda dilenen fukaraydı hayat

Hüzünlü bir şiir gibiydi hayat
Başucumda beni bana okuyan
Bakışımda mağrurdu dilimde dikendi bazen
Hırçın kural tanımaz birazda ukalaydı
Bazen de öfkeydi
Hep bir adım öndeydi benden
Laf anlamaz kural tanımaz sabırsız
Bardağı taşıran son damlaydı
Yorgun bir kitapta tozlu raflarda mahpus
Kuytu bir sayfada iki öksüz satırdaydı hayat

Masal gibiydi hayat yazdım çizdim okudum
Sekizin peşine dokuz takılmış
Saatin dakikanı esiriydim
Yarının kaygısı omuzlarımda
Sessiz akşamların misafiriydim
Asi yağmurlarda ıslanmış
Çılgın rüzgârlarla savrulmuş
Velhasıl ı kelam hayat benden bana hatıraydı

Şair muhittin laçin