Hayat... Dedi. Şiiri - Mecit Aktürk

Biçare esiriyim "namıssız" bir virüsün
Münasip bir lisanla "hastalık ne, tat" dedi.
Mendil verdi elime; ekledi, bu da süsün
Yedi gün cezalısın, "yatak-yorgan yat" dedi.

Perişan bir haldeyken, gözüm yarı aralı
Dil döktüm, boyun büktüm; olmadı hiç oralı.
Melül, mahzun bakarken yüreğimden yaralı
"Sağlam dostun var ise beni ona sat" dedi.

Ulak saldım binaya; dindi sesi her katın
Saklanmıştı her biri ardında barikatın
Meğer mîadı dolmuş komşu denen zevatın
Virüs kıs kıs gülerek; "sende kabahat" dedi.

Alaylı bir edayla; yaklaş dedi, az eğil!
Sana "dostum" diyenler, gördün ya, dostun değil
Sen burnunu bırak da, gözündeki yaşı sil
Hayâle gömülmüşsün; "biraz daha bat!" dedi.

Dedim bulmak var iken bahtım ile aramı!
Neden hâlâ acıtıp, kanatırsın yaramı?
Tozpembe demişlerdi; yoksa düşler kara mı?
"Konu uzun ve hazin, mevzûyu kapat" dedi.

Öfkelendim aniden; dedim, "burnum akıyor!"
Sayende her öksürük ciğerimi yakıyor
Sende utanma yok mu? Âlem bize bakıyor!
"Get lan benim başımdan, kaderine çat!" dedi.

Hanım girdi araya; dedi kızdırma, gitmez!
Bu mikrobun biridir, bunun hilesi bitmez
Süpermen olsan dahi, gücün yenmeye yetmez
Bakıp dertli halime, yutkundu...HAYAT dedi.