Hayat Daraltıyor Şiiri - Kemal Berk

Hayat daraltıyor insanı
Sarıyor huzursuzluk her bir yanı
Sordum bir gün bir ustaya?
Ne olacak böyle diye
Limana git, limana dedi
Düşündüm, vardır bir bildiği
Kalktım gittim
Çekinmeden sığındım oraya
Benim gibi bir sürü insan orada
Daralan, bunalan, sıkılan
Hepsi gelmiş
Bir eksik benmişim sanki
Bıraktım kendimi o' na kendimi
Salıverdim ruhumu, bedenimi
Koydum kafamı
Yumdum gözlerimi
Denizdeki dalgalar
Dağ başında esen yeller gibi.
Okşuyor beni
Kapılar bir bir açılıyordu
Beynim boşalmış,
Yüreğim uçuyordu havada
Bir tek bir şey hatırladım
Yıllarca yüzüm hiç gülmemişti
Unutmuştum gülmeyi
Ya şimdi
Bak şimdi gülüyorum
Sevmek ne güzelmiş böyle
Sevmek ve sevilmek
Öyleyse;
Niye kavga ederiz ki böyle?
Kemal’eren/Kemal Berk